Αφού οι συνθήκες δεν ηταν ιδανικές και είχαμε βγάλει τις φωτογραφίες που θέλαμε φύγαμε για τον επόμενη στάση του προγράμματος μας.
Διασχίζοντας τα ανατολικά φιορδ της χώρας οι εικόνες ήταν εντυπωσιακές και είχαμε σκοπό να σταματήσουμε για να δούμε μια ιδιαίτερη μπανιέρα στην μέση του πουθενά! Με αυτό το όνομα Djúpavogskörin θα το βρείτε στο χάρτη και έχει πλάκα να προσπαθήσετε να το πείτε σωστά.😂
Αφού είχε πολύ κόσμο δεν καθίσαμε να περιμένουμε να αδειάσει οπότε συνεχίσαμε την πορεία μας αλλά σας το αναφέρω γιατί υπάρχει πιθανότητα να θέλετε να ζήσετε μια τέτοια εμπειρία απλά σημειώστε ότι δεν έχει κάπου να αλλάξετε.
Θέλοντας τώρα να γλιτώσω κάποια χιλιόμετρα που σε χρόνο αντιστοιχούσαν σε 1,5 ώρα οδήγησης επέλεξα να πάμε από τον δρόμο 95 με πορεία προς το Egilsstadir όπου στο campsite της πόλης θα διανυκτερεύσαμε. Αυτή ομολογουμένως ήταν μια λάθος επιλογή αφού ήταν όπως αποδείχθηκε ορεινός δρόμος(graven road) που ήταν χωματόδρομος αν και το τοπίο ήταν υπέροχο. Σε μια μεγάλη ανηφόρα λίγη ώρα αφού έχουμε μπει στο δρόμο υπήρχε πάγος κάτω με αποτέλεσμα να γλιστράει το όχημα μου παρόλο που είχαμε λάστιχα χειμερινά με μικρά καρφιά. Τραβάω χειρόφρενο και σταματάω και μιλάω στον ασύρματο στους άλλους να κάνουν το ίδιο. Αντιλαμβάνομαι ότι δεν μπορώ ούτε πίσω να πάω αφού δεν έχω καθόλου πρόσφυση και δεν ελέγχω τιμόνι και όταν αφήνω χειρόφρενο απλά γλιστράει και μάλιστα το βανάκι είχε γυρίσει λίγο πλάγια. Σε μια προσπάθεια να το φέρω στα ίσια γλιστράμε για περίπου 3 μέτρα πίσω και βλέπω στο καθρέπτη το πίσω Βαν να πλησιάζει και να πέφτω ουσιαστικά πάνω τους.
Μια μικρή οπισθοχώρηση του Μανώλη που βρισκόταν στο τιμόνι έφτασε ώστε να σταματήσω ουσιαστικά εκατοστά πριν την σύγκρουση που επιτέλους έπιασε το χειρόφρενο ξανά. Κατέβηκαν όλοι οι άντρες της παρέας και αφήνοντας λίγο λίγο το χειρόφρενο και σπρώχνοντας εκείνοι το πίσω μέρος του αμαξιού για να έρθει ευθεία και να μην πέσω συνάμα στις προστατευτικές μπάρες. Ευτυχώς με αρκετή προσπάθεια καταφέραμε να πατήσει ο πίσω τροχός δίπλα στην ράμπα που δεν είχε πάγο και έπειτα και ο μπροστινός τροχός και πέρασε η μικρή περιπέτεια που θα μπορούσε να μου κοστίσει αρκετά.
Γυρίσαμε πήραμε το δρόμο 1 που σας προτείνω ανεπιφύλακτα γιατί όλο το χρόνο είναι σίγουρα προσπελάσιμος και ας κάνετε παραπάνω χιλιόμετρα.
Φτάσαμε στο Camp Egilsstadir στις 19:00 όντας ανακουφισμένος προσωπικά από την περιπέτεια και πεινούσαμε όλοι πολύ οπότε πληρώσαμε 1800 κορώνες το άτομο, σταθμεύσαμε και ετοιμάσαμε τα σκεύη για να μαγειρέψουμε οι μισοί και άλλοι μπήκαν για μπάνιο.
Εδώ υπάρχει χώρος για να καθίσετε όλοι μαζί αλλά θα πρέπει να μαγειρέψετε έξω σε ενα σκεπαστό χώρο που έχουν.
Υπήρχαν μικρές εστίες στο χώρο οπότε δεν χρειαζόταν να κατεβάσουμε τα δικά μας και αφού έκανα υπέροχα τηγανιτά αυγά και λουκάνικα με μπέικον και ο καθένας το φαγητό του πήγαμε μέσα φάγαμε και μετά βέβαια διασκεδάσαμε ακόμη μια φορά με τα τραγούδια της Κρυσταλλίνας.
Στο Egilsstadir θα γεμίσετε καύσιμα και μπορείτε να πάρετε και προμήθειες από το σούπερ μάρκετ της πόλης το bonus όπως κάναμε και εμείς. Όλοι λένε ότι είναι το πιο φθηνό από όλες τις αλυσίδες αλλά στο σούπερ μάρκετ στο Vik αγοράζοντας τα προϊόντα με κοντινή ημερομηνία λήξης είχαμε κακομάθει και μας φάνηκε λίγο ακριβό.😂
Την επόμενη μέρα θα οδηγούσαμε σε κατάλευκο τοπίο στα βορειοανατολικά του νησιού και το τοπίο ήταν πανέμορφο οπότε κατεβήκαμε για να βγάλουμε φωτογραφίες σε ένα από τα σημεία που μπορούσες να σταματήσεις με ασφάλεια. Εννοείται ότι θα υπάρχουν στιγμές που θέλετε να σταματήσετε για φωτογραφίες αλλά σας παρακαλώ μην το κάνετε σταματώντας στην άκρη του δρόμου που ούτως ή άλλως έχει απλά δύο λωρίδες γιατί βάζετε σε κίνδυνο και εσάς αλλά και τους άλλους.
Πρώτη μας στάση θα ήταν ο καταρράκτης Dettifoss αλλά ο δρόμος 864 ήταν κλειστός οπότε γυρίσαμε και πήγαμε από την άλλη μεριά στον δρόμο 862 . Από εκεί την μεριά έχεις θέα τον καταρράκτη από πιο μακριά αλλά και πάλι ήταν μοναδικά. Όλα τριγύρω ήταν παγωμένα, ήθελε προσοχή για να μην γλιστρήσεις και πέσεις.
Δείτε ένα μικρό βίντεο για να καταλάβετε γιατί είναι ο πιο ισχυρός καταρράκτης στην Ευρώπη. Είναι επίσης ο μεγαλύτερος ευρωπαϊκός καταρράκτης με μέση παροχή νερού από 193 κυβικά μέτρα ανά δευτερόλεπτο.
Υπάρχουν δωρεάν τουαλέτες και ο χώρος στάθμευσης είναι επίσης δωρεάν.
Επόμενη στάση το ηφαίστειο Krafla με την λίμνη που υπάρχει στο κρατήρα που ονομάζεται Viti. Αφήσαμε τα βανάκια έξω από το γεωθερμικό εργοστάσιο Krafla που άλλη εποχή είναι επισκέψιμο και μπορείτε να μάθετε πολλές πληροφορίες για την γεωθερμική ενέργεια την οποία εκμεταλλεύεται η Ισλανδία και έτσι σε συνδυασμό με άλλες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας εξασφαλίζει την ενέργεια που απαιτείται χωρίς να ρυπαίνει το περιβάλλον.
Κανονικά μπορείς να ανέβεις με το αυτοκίνητο μέχρι τον κρατήρα που βρίσκεται σε ένα ύψωμα όμως λόγω ότι η διαδρομή είχε πιάσει πάγο είχαν κλείσει το δρόμο οπότε πήραμε την ανηφόρα για 1,5 χλμ μέχρι να φτάσουμε στην κορυφή μέσα σε ένα κάτασπρο τοπίο και όσο ανεβαίναμε είχαμε και υπέροχη θέα.
Ήταν προφανές ότι η λίμνη είχε αρχίσει να παγώνει και για όλους μας ήταν πρωτόγνωρη εμπειρία να περπατάμε πάνω σε πάγο. Η λίμνη Viti έχει καταγάλανο νερό κάτι που δεν είδαμε εμείς βέβαια και το όνομα της μεταφράζεται ως κόλαση! Σχηματίστηκε σε μια έκρηξη στην δυτική μεριά του ηφαιστείου Krafla που κράτησε 5 ολόκληρα χρόνια και έχει διάμετρο 300 μέτρα.
Εκείνη την ημέρα είχαμε κάνει κράτηση για τα λουτρά Myvatn και η αλήθεια είναι ότι το μυαλό όλων μας ήταν ποτέ θα φτάσουμε εκεί.
Είχαμε όμως ακόμη μια μικρή στάση στην περίφημη σπηλιά Grjótagjá
που έγινε γνωστή μέσα από την σειρά του Game of Thrones. Έχει υψηλή θερμοκρασία το νερό περίπου στους 45 βαθμούς οπότε δεν επιτρέπεται να κολυμπήσετε όπως γινόταν παλιά αλλά ελπίζουν ότι κάποια στιγμή θα πέσει λίγο η θερμοκρασία και θα χρησιμοποιηθεί ξανά. Μπορείτε να κάνετε μια ολιγόλεπτη στάση απλά για φωτογραφίες.
Εννοείται ότι δεν πρέπει να παραλείψετε μια επίσκεψη στο Hvevir αν βρίσκεστε στην περιοχή αλλά πρέπει να είστε προετοιμασμένοι για πολύ έντονη δυσφορία από τους καπνούς και άσχημη μυρωδιά. Αυτές οι γεωθερμικές μικρές τρύπες λάσπης θυμίζουν όπως έχουμε στο μυαλό μας τα καζάνια της κόλασης 😂και οι ατμοί που αναδύονται έχουν έντονη μυρωδιά από θειάφι και η θερμοκρασία τους μπορεί να φτάσει τους 200 βαθμούς!
Είναι από τα μέρη που μπορεί να συναντήσει κανείς στην Ισλανδία που μοιάζουν τόσο απόκοσμα και κάνουν αυτή την χώρα τόσο ξεχωριστή.
Πολλοί από την παρέα δεν ενθουσιάστηκαν με το μέρος αυτό αφού η μυρωδιά ήταν ανυπόφορη οπότε να θυμάστε ότι εγώ σας προειδοποίησα.
Ήμασταν πολύ κοντά πλέον στην λίμνη Myvatn που είναι όμορφη και αξίζει να σημειωθεί ότι το καλοκαίρι έχει εκατομμύρια μικρά έντομα που δεν τα είδαμε βέβαια τέτοια εποχή αλλά από φίλους έμαθα ότι δεν μπορείς να πλησιάσεις χωρίς να βάλεις ένα δίκτυ στο κεφάλι σου!!! Κάναμε μια μικρή στάση σε ένα μικρό μάρκετ δίπλα στην λίμνη και πήγαμε στο επόμενο Campsite που θα διανυκτερεύαμε το οποίο ήταν πολύ όμορφο και σε υπέροχη τοποθεσία.
Η υποδοχή ήταν στη πάνω φωτογραφία που βλέπετε το πράσινο κτήριο και εκεί πληρώνεις 1500 κορώνες ανά άτομο και έπειτα εμείς παρκάραμε δίπλα στο κόκκινο κτήριο που είναι ουσιαστικά ένα κοντέινερ και εκεί έχει και μπάνια και κοινόχρηστη κουζίνα και την όμορφη αίθουσα που βλέπετε στην πρώτη φωτογραφία.
Έπειτα όλη η ομάδα άρχισε να ετοιμάζει το γεύμα της ώστε να πάμε στα λουτρά στην συνέχεια και να χαλαρώσουμε. Έχοντας πλέον τελειοποιήσει την τεχνική μου στα τηγανητά αυγά έκανα και σνίτσελ με μεγάλη επιτυχία θα έλεγα! Μην με κοροϊδεύετε έκανα μεγάλη πρόοδο σε αυτό το ταξίδι και ένιωσα σαν τους φοιτητές που αρχίζουν να μαθαίνουν δειλά δειλά να κάνουν τα πρώτα τους γεύματα!
Και μια και το έφερε η κουβέντα στα λουτρά Myvatn η παρέα μας απέκτησε πολλούς φοιτητές καθώς εκεί αν δηλώσεις φοιτητής έχεις έκπτωση περίπου 1200 κορώνες και πείτε ότι ξεχάσατε το πάσο σας . Συνολικά το ποσό που πληρώνεις είναι 5700 κορώνες εμείς είχαμε εξασφαλίζει μια έκπτωση 10% για την ομάδα μας αλλά με την φοιτητική έκπτωση έπεφτε ακόμη περισσότερο στις 3700 κορώνες.
Πολλοί συγκρίνουν τα λουτρά Myvatn με το Blue lagoon που είναι πιο δημοφιλές και ακριβό. Αφού επισκεφθήκαμε και τα δύο όπως πάντα θα σας πω την ειλικρινή άποψη μου παρόλο που στα λουτρά Myvatn η επίσκεψη μου ήταν χορηγούμενη.
Το πλεονέκτημα με τα λουτρά Myvatn είναι ότι εκτός από πιο οικονομικά έχουν λιγότερο κόσμο από το blue lagoon, αλλά το νερό έχει μια μυρωδιά από θείο. Αυτή όμως η μυρωδιά λένε ότι έχει θετική επίδραση σε ανθρώπους με αναπνευστικά προβλήματα όπως το άσθμα και το νερό έχει ευεργετικές ιδιότητες που βοηθάει σε δερματικές παθήσεις. Εδώ δεν σου παρέχουν όμως ποτό αλλά αν θέλεις μπορείς να το προπληρώσεις όταν μπαίνεις στην είσοδο και να το παραλάβεις από το μπαρ που βρίσκεται μέσα στα λουτρά. Είχα διαβάσει ότι απαγορεύεται να φέρετε ποτά μαζί σας αλλά όταν πήγαμε στις 20:00 ήταν σκοτεινά κανένας δεν μας έβλεπε οπότε μπορείτε να έχετε μαζί σας το ποτό σας διακριτικά και να πιείτε με την παρέα σας χωρίς να χρειάζεται να το πληρώσετε 1000 κορώνες.
Επίσης εδώ δεν είστε υποχρεωμένοι να κάνετε κράτηση καιρό πριν όπως στο blue lagoon όπου ανεβαίνει και η τιμή αλλά αν είστε πολλά άτομα καλό είναι να γνωστοποιήσετε την ώρα της άφιξης σας . Εννοείται θα έχετε μαζί σας μαγιό και πετσέτα γιατί διαφορετικά σας παρέχουν αλλά με χρέωση (850 κορώνες)και παντόφλες. Είναι υποχρεωτικό να κάνετε καλό μπάνιο πριν μπείτε στα λουτρά και όπως λένε γυμνοί και όχι φορώντας το μαγιό σας, όμως αν ντρέπεται κάποιος δεν θα έχει πρόβλημα αφού είδα ανθρώπους να λούζονται με το μαγιό και κανένας υπάλληλος δεν τους είπε το παραμικρό. Θα σας δώσουν ένα μικρό κέρμα το οποίο σας βοηθάει να κλειδώσετε το ντουλάπι φύλαξης. Μερικά κλειδιά δεν γράφουν αριθμό πάνω οπότε φρόντισε να θυμάσαι σε πιο ντουλάπι άφησες τα πράγματα σου .
Είναι ανοιχτά κάθε μέρα από 12:00 έως τις 22:00 όλο το χρόνο εκτός από την πρωτοχρονιά που είναι κλειστά και τις γιορτές των Χριστουγέννων που μειώνονται οι ώρες λειτουργίας.
Μετά από δυόμιση ώρες παραμονής και έχοντας χαλαρώσει απίστευτα στους 38 με 40 βαθμούς το μόνο που θέλαμε ήταν να κοιμηθούμε.
Το επόμενο πρωί αφήσαμε παραπάνω χρόνο για το πρωινό γιατί μας άρεσε πολύ η τοποθεσία και απόλαυσα το τσάι μου με κρητικά βότανα και το υπέροχο μέλι της
Geomellon μαζί με μερικές σταγόνες βάμμα πρόπολης που βοηθάει πάρα πολύ στο κρυολόγημα και στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος. Η
Geomellon είναι μια 100% Κρητική εταιρεία, τα παιδιά πραγματικά αγαπούν αυτό που κάνουν και μπορείτε να τους ακολουθήσετε στο
Instagram για να καταλάβετε αυτό που σας λέω και ασφαλώς να τους παραγγείλετε αγνό ποιοτικό μέλι.
Αποχαιρετήσαμε την λίμνη Myvatn και πήραμε το δρόμο 87 προς την μικρή πόλη Husavik που είναι διάσημη για τα πλοιάρια που φεύγουν από το λιμάνι της γεμάτα τουρίστες με σκοπό την παρατήρηση φαλαινών. Μέχρι τον Νοέμβριο πραγματοποιούνται αυτές οι αναζητήσεις και παρόλο που οι πιθανότητες είναι μεγάλες να δείτε φάλαινες , δηλαδή την ουρά τις περισσότερες φορές το κόστος 10.700 κορώνες δηλαδή 72€ ήταν για εμένα υπερβολικά υψηλό για μια τέτοια δραστηριότητα που αν δεν έβλεπες βέβαια φάλαινα δεν σου επέστρεφαν τα χρήματα απλά πήγαινες την επόμενη ημέρα χωρίς να πληρώσεις ξανά.
Ακόμα όμως και να μην κάνετε την εκδρομή για την παρατήρηση των φαλαινών (που να σημειωθεί εδώ με τα έσοδα που έχουν οι ντόπιοι βγάζουν περισσότερα σε αντίθεση με την εποχή που κυνηγούσαν τις φάλαινες οπότε κατά κάποιο τρόπο τις προστατεύουν κιόλας) αξίζει να έρθετε ως εδώ και να δείτε μια τυπική μικρή παραθαλάσσια πόλη, ουσιαστικά ψαροχώρι. Νομίζω ιδανική ώρα θα είναι νωρίς το πρωί που ξεφορτώνουν τα πλοία τα ψάρια που έχουν πιάσει τα οποία πάνε κατευθείαν για επεξεργασία.
Πήγα κοντά σε μια τέτοια μονάδα επεξεργασίας που είναι δίπλα στα πλοία στο λιμάνι και παρατήρησα για λίγο τους υπαλλήλους που προσπαθούσαν να ξεμπλέξουν τα δίχτυα. Η μυρωδιά μου θύμιζε τον παστό μπακαλιάρο και στα πράσινα ράφια που βλέπετε ήταν τα ψάρια φιλεταρισμένα . Οι υπάλληλοι όταν κατάλαβαν την παρουσία μου δεν μου είπαν τίποτα απλά συνέχισαν να δουλεύουν αλλά δυστυχώς δεν μιλούσαν αγγλικά ώστε να μπορέσω να μάθω κάποιες πληροφορίες ή απλά δεν ήθελαν να ασχοληθούν μαζί μου. Η αλήθεια είναι ότι η Ισλανδία είναι από τις λίγες χώρες που κάθε προσπάθεια μου να προσεγγίσω τους ντόπιους έπεσε στο κενό γιατί ήθελα πολύ να επισκεφθώ μια φάρμα και είχα στείλει πολλά μηνύματα μέσω Instagram και όχι μόνο αλλά με κατέπληξε που ακόμη και νέοι άνθρωποι δεν ενδιαφερόταν να γνωριστούμε και να μας δείξουν το τρόπο ζωής τους.
Μέσα στο μουσείο φάλαινας που υπάρχει στην πόλη θα βρείτε ωραία αναμνηστικά σε αρκετά υψηλές τιμές όπως ήταν λογικό. Στην πόλη θα βρείτε δωρεάν στάθμευση για 90 λεπτά μπροστά ακριβώς από τα γραφεία των εταιρειών που πουλάνε τις εκδρομές απέναντι ακριβώς από την ξύλινη λουθηρανική εκκλησία της πόλης.(Husavik wooden church)
Ένα ωραίο αναμνηστικό που μπορείτε να πάρετε είναι μαύρο αλάτι ορυκτό το λεγόμενο lava salt αλλά θα το βρείτε στο σούπερ μάρκετ Bonus στο κέντρο του Ρέκιαβικ σε πολύ καλή τιμή (600 κορώνες) συγκριτικά με τα καταστήματα αναμνηστικών που το πουλούσαν σχεδόν στην διπλάσια τιμή.
Αφού αφιερώσαμε μια ώρα στην πόλη φύγαμε με κατεύθυνση ακόμη ένα καταρράκτη από τους πολλούς που είδαμε στην χώρα. Ο καταρράκτης των θεών ο Godafoss είναι πιο μικρός βέβαια αφού το νερό πέφτει από τα 12 μέτρα αλλά αν το επέτρεπε ο καιρός πολύ θα ήθελα να κάνω ένα μικρό γεύμα πάνω στα ωραία ξύλινα παγκάκια που υπάρχουν και σας προσφέρουν θέα στον καταρράκτη.
Φεύγοντας από τον καταρράκτη ο επόμενος προορισμός μας ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ισλανδίας το Akureyri. Εδώ θα σας δώσω μια πληροφορία ώστε να αποφύγετε το μόνο τούνελ που υπάρχει στην χώρα που είναι με πληρωμή το οποίο πληρώνεται διαδικτυακά έως 3 ώρες αφού περάσετε με κόστος 1000 κορώνες. Σας παραθέτω μια φωτογραφία για να καταλάβετε το μικρό κύκλο που πρέπει να κάνετε για να αποφύγετε το τούνελ που είναι 18 χλμ παραπάνω αν πάτε από εκεί. Βέβαια σημειώστε ότι σε μια μέρα με πολύ χιόνι και έντονα καιρικά φαινόμενα είναι καλύτερα να περάσετε από το τούνελ γιατί ο δρόμος 84 που στρίβετε έχει μια μεγάλη ανηφόρα και κατηφόρα στην συνέχεια που αν υπάρχει πάγος μπορεί να γίνει επικίνδυνο. Κατά τα άλλα η διαδρομή είναι πανέμορφη και μάλιστα στην μισή διαδρομή έχετε θέα το φιόρδ eyjafjordur.
Φτάνοντας στο Akureyri είδαμε για πρώτη φορά αυτοκίνητα, φανάρια,και κόσμο να κυκλοφορεί, αφού τόσες μέρες ήμασταν χαμένοι στα φυσικά τοπία της χώρας και κάθε πόλη και χωριό που περνούσαμε νόμιζες ότι ήταν εγκαταλελειμμένο αφού δεν έβλεπες άνθρωπο να κυκλοφορεί.
Το Campsite που θα μέναμε στην πόλη ήταν το Hamrar , και όταν λέω θα μέναμε εννοώ ότι πληρώναμε για να μας παρέχουν τουαλέτα και μπάνιο και κοινόχρηστο χώρο για μαγείρεμα και να καθίσουμε για φαγητό αλλά κοιμόμαστε καθε μέρα μέσα στα βανάκια μας . Το αναφέρω γιατί πιθανόν κάποιοι να μην έχουν καταλάβει και να νομίζουν ότι σε αυτά τα campsite υπάρχουν δωμάτια. Το κόστος και σε αυτό το campsite ήταν 1500 κορώνες και προσωπικά ήταν από τα αγαπημένα μου.
Πριν φτάσουμε στο campsite κάναμε στάση στο bonus market της πόλης για να πάρουμε τρόφιμα για τις επόμενες μέρες του ταξιδιού μας . Σημειώστε ότι τις πιο υψηλές τιμές στα σούπερ μάρκετ στην Ισλανδία τις έχει το κρέας αλλά μπορείτε με 5€ - 6€ θα πάρετε για παράδειγμα δύο μικρά μπιφτέκια. Αν θέλετε να δοκιμάσετε περίεργες γεύσεις θα βρείτε κρέας ταράνδου αλλά να ξέρετε ότι δεν θα σας ενθουσιάσει.
Έτσι εκείνη την ημέρα άλλαξε το μενού και έφτιαξα πουρέ με ψάρι godfish το οποίο ήταν σχετικά οικονομικό με 396 κορώνες. Ενδεικτικά σας αναφέρω μερικές τιμές:
12 αδα αυγά 559 κορώνες, μπάρες δημητριακών 198 κορώνες, γιαούρτι Skyr 149 κορώνες, τορτελίνια 198 κορώνες, γάλα 168 κορώνες, χυμός πορτοκαλιού 129, κονσέρβα τόνου 198 κορώνες. 1€= 150 κορώνες περίπου ώστε να κάνετε τους υπολογισμούς σας , όποτε βλέπετε ότι με σωστές επιλογές μπορείτε να ρίξετε το κόστος.
